Yazar

Merve Evirgen

Merve Evirgen

Sergiler
Yazmaları Yaratanlar

tarafından Merve Evirgen Aralık 6, 2019

Aralık 6, 2019

Osmanlı İstanbulu, geniş bir coğrafyanın yazılı kültürünün en önemli üretim merkezlerinden biriydi. Müellifler, müstensihler, mücellitler, cetvelkeşler, müzehhipler, çok parçalı ve katmanlı bir yaratıcı sürecin…
Kadınlar Günü
Uluslararası Kadınlar Birliği 1935’te İstanbul’daydı

tarafından Merve Evirgen Mart 8, 2019

Mart 8, 2019

İstanbul Araştırmaları Enstitüsü Kütüphanesi’ne yeni alınmış olan, L’Illustration de Turquie’nin 1 Mayıs 1935’te yayınlanan 31-32 numaralı özel sayısı, Türkiye kadın hareketinin çok mühim ve…
Kütüphane
İstanbul’un Devşirme Kuşları

tarafından Merve Evirgen Ekim 24, 2019Ekim 24, 2019

Ekim 24, 2019Ekim 24, 2019

14. yüzyılın ortalarında, Osmanlı topraklarında yürütülen inşaat faaliyetlerinde yerel halktan Bizanslı ustaların kullanılması, Bizans mimari pratik ve üslubunun (tuğla dizimi, dekorasyon) Osmanlı yapılarına da…

istanbul_arastirmalari Insagram

İlkbahar geldi, geçiyor, çoğumuz evlerimizde, bir kısmımız balkonlarımızda, en şanslılarımız bahçelerde baharı hissetmeye çalışıyor—oysa bir zamanlar İstanbullular baharı bostanlarda geçirirdi. Bostancılık için en önemli kaynaklardan biri ise Revnak-ı Bostan’dı [Bostanın Göz Alıcı Güzelliği]. 1594-95 tarihinde yazılmış eser, yazarının Edirne yakınlarında aldığı bahçeyi anlatmasıyla başlar. İsimsiz yazar bahçeyi temizlemiş, meyve ve çiçeklerle süslemiştir, şimdi sıra bunları nasıl yaptığını okurlarıyla paylaşmaya, meyve ve çiçeklerin nasıl yetiştirileceği ve korunacağı hakkındaki bilgi ve tecrübelerini başkalarına aktarmaya gelmiştir. Kitap ağaç dikimi, budama, bitki hastalıkları ve ilaçları, bostan ve fesleğenlerin bakımı, meyve yetiştirme ve saklamakla ilgili bölümlerden oluşur. Suna ve İnan Kıraç Vakfı Elyazması Koleksiyonu’ndaki nüsha, 2 Şubat 1689 günü istinsah edilmiştir.
İstanbul bir metropolis olarak her daim başka coğrafyaların tarımsal üretimine muhtaç kalmış olsa da, bu kadim başkentte yüzyıllar boyunca kentsel tarım, meyve ve sebzecilik çok yoğun biçimde yapılmış, özellikle sur kenarlarında ve dere boylarında bulunan bostanlar, kentlinin taze sebze-meyve ihtiyacını önemli ölçüde karşılamıştı. On dokuzuncu yüzyıldan itibaren hızlanan kentleşme, mekân kullanım önceliklerinin değişmesi, su yataklarının doldurulması ve rantın artmasıyla bostanlar kentin asli unsuru olma özelliklerini kaybetti. Bu kültürün son izlerinin de kent peyzajından silinmemesi için mücadeleler devam ediyor.
Bu ilkbaharı evden pek çıkmadan geçiriyor olabiliriz, ama belki bu bizi yeniden daha bağlı, bahçeli, bostanlı kentlerde yaşamak, böyle kentleri hayal etmek ve planlamak için motive eder—ne de olsa hayal etmek için en güzel zaman, bahar ayları!
Görsel künyeleri
1- Revnak-ı bostan der ilm-i felahatname, 1594-1595. İstinsah: 2 Şubat 1689.
2-Topkapı Surları ve yanında bostanlar, 1880. Fotoğraf: Sebah & Joaillier.
3-Yedikule’de bostan kuyusu, 1890’lar. Fotoğraf: M. Iranian.
4-Okmeydanı Okçular Tekkesi ve bostanı, 1930’lar.
5-Fotoğrafçı Selahattin Giz (önde) ve bir kişi, Maçka sırtlarında. Aşağıda bostanlar gözüküyor, 1930’lar.